bir resim yapar gibi yazýyorum sana yalnýzlýðýmý karanlýðýma girmeden, suskunluðumun eþiðinde oku sonra gözlerini kapat görselleþtir içinde
bir kasaba garýnda yaðmur ve sis içinde duruyorum boþ oturaklarda unutulan bir kitabýn sayfalarýný okurcasýna çeviriyor rüzgár ve alýp atýyor saklanmýþ bir kuru çiçeði raylara doðru çiçek ýslanýp daðýlýyor bir görsen seninde için ezilirdi benim gibi
çekip gidiyorum sahil yoluna vuruyorum kaburgalarý daðýlmýþ teknelerin yanýndan geçiyorum plastik bidonlar, yýrtýk naylon brandalar kendilerini ordan oraya vuruyorlar
uçuþuyor martýlar gri gökyüzüne savrulmuþ nota sayfalarý sanki hayata küsmüþ bir piyanistin parmaklarý gibi vuruyor karaya dalgalar
kalk git þimdi sen ve bir daha uðrama yalnýzlýðýma deðiþen bir þey olmayacak hayatýmda bu intihara eðilimli sahil yolunun sonu yok
Sosyal Medyada Paylaşın:
Murat Kayali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.