þehrinin mavi göðünde, baþýnýn tam üstünde, uçan beyaz güvercin gibiyim, kaldýrsan elini; avuçunun içine koyacagým, seni sonsuz seven, yüreðimi...
bana gel dedin, geldim. gülümsedin, güldüm. kollarýný açtýn, sarýldým. çölleþen yüregime girdin, seninle cennet mekan oldu kalbim...
öyle bir sevdin ki beni, çaresizligime, çarem oldun... denizsiz yapamaz ya; beyaz martýlar denize tutkundurlar, bende sana tutkunum...
aklýmda ki tek sen, uzaktaki, seni seven bir tek kadýn ben, seni, ömrünce beklemek’ten, ve sevmekten, asla vazgeçmeyecek…
hayallerimizin peþinden gitmemiz gerek, diyorum; yorulsakda yýlmadan, sonu güzel olacak; ikimizde inanýrsak...
nasip dedigimiz, hayýrlý dileklerimiz var, mavi gökyüzüne dualarla saldýgýmýz, güvercinlerimizin gagalarýnda...
kabul olmuþ aminlerimizle, kanatlarýnda, bitmeyen mavi umud, kar beyaz nasiplerden getirecekler...
gelip konacaklar yorgun yaþlý omuzlarýmýza, birlikte yaþayacagýmýz tek bir an bile kalsa; ömür hanemizde, ahrette cenneti kazanan kul mutluluguna kavuþacagýz...
geleceksen, sevdiðim çýk bu gün gel, seveceksen, þimdi vakit varken sev, sarilacaksan, aç kollarýný, bugün varýz burdayýz, yarýn, olurmuyuz; ya, nasip.. ölümlü hayat, bilmiyoruz...
17 Haziran 2015/14:13 Gülfem
Sosyal Medyada Paylaşın:
KalbiHazan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.