Kimim kimsem yoktu benim, Kimsem oldu gözlerin.. Gördüðüm günden beri , Hiç yalnýz hissetmedim.. Ne karanlýk yollardan geçtim Ne çýkmaz sokaklarda son buldu hayallerim Yine de gözlerinden, bir kez olsun geçmedim
Sýmsýký tutunduðum dallar kýrýldý Bazen gönlüme niþan alýndý Güneþi unuttuðu oldu sevgilim Bu kadýn gözlerini hiç unutmadý..
Girdiðim günahlara kaç gece tövbe ettim Bazen kendimden geçip uykularý terk ettim Gözyaþýmla yaren yastýk þahidim Cehennem ateþinden korkumdan öldüm Ama gözlerinden hiç vazgeçmedim
Þu küf kokan dünyada Nefes almak bile paraylaydý ya.. Umut kalmamýþken hiç yaþamaya, Bir kiraz mevsiminde sana çarptý nazarým Birden uçtu yüreðimdeki tüm güvercinler.. O gün fark ettim ki sensiz çok azým..
Gel ömrümün varý gel Gel kalbimin narý gel Merhamete ersin yüreðin..
Kimim kimsem yoktu benim Kimsem oldu gözlerin.. beyazmelek
Sosyal Medyada Paylaşın:
beyazmelek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.