Ey göklerin rahmeti, topraðýn bereketi! Damlayan gözyaþýnýn suyunda kýrklanayým. Yokluðun yakar yeri, yaþatma felaketi, Bulut bulut sar beni, baðrýnda saklanayým.
Say ki; suyu sunuyor yanýk baðrýna damla Þeytan yaðmurlarýnda ýslanýrken nefsimiz Karanlýða düþüyor hayallerim akþamla Titrer soðuk zeminde buharlaþan sesimiz.
Her þeyin sebebi var, nedeni bilmesen de! Sebepsiz yere damla damlamýyor yerinden. Bozamazsýn sistemi, bedeni bilmesen de! Her hücrenin görevi ayrýdýr diðerinden.
Ben, sebepsiz uymadým gözlerin davetine, Pervaneyim sevdanýn nokta kadar nuruna, Kondum aþk-ý âlânýn en büyük servetine, Vardým seni sevmenin þerefli onuruna.
Duyuyorum tükenen umudunun ahýný Senin umutlarýný yýkan söz benim deðil. Yüklediler omzuma bir aþkýn günahýný Seni ateþe atýp yakan göz benim deðil.