birazdan kör bir kuþun yüreðime çarpma sesi duyulur depremler olur kimsenin ayak basmadýðý yerlerde çatlaklardan sýzan kan deðil aþkýn son nefesidir.
þimdi korkularýn üstü þafaðýn turuncusuyla kaplanýr saðýr bir çocuk anne diye hýçkýrýr ’’buradayým’’ diyen sesten habersiz yalýnayak basar her güzel çiçeðin üstüne ölür öldüðünü dahi bilmeden gözleri açýk yýkanýr yalnýzlýk yaðmurlarýnda.
kefensizdir cümleler çýrýlçýplak yatar þiirlerin musallasýnda bir adam umarsýz kapatýr gözlerini görmesin ister ayrýlýðýn gidiþini.