beni azap dövmesiyle oyaladýlar gazabýyla yýldýzlarýn; mavi emre,yeþil rumiyle çok katlý bir pastayý diliyor hayat... köprüleri kuyudan çýkarmak oluyorum ve yanlýþ ressamda ýkýnan tuval... bilseniz ne çok üþüyorum
beni sýðýrtmaç türküleriyle yaktýlar, külüm gurbet önce sonra marazi bir aþka yamanma israfý dul annem benim! nerendir hayat? som lümpen, doðal afetler sokaðýndan geçiyorum þiir doyumsuz karým benim seccade diþiliðince... bedbaht babanýzým sizin kýzlarým! annenizi boþuyorum..
beni gül mül yalanlarý ve boz bulanýk safsatalarla öpüp öpüp yeþerttiler de bildikleri tüm vadilerden akýttýlar... çünkü kahkahanýn korkak çanlarýydý hayat ve kiremit fýkrasýydý korsan kedilerde..
büyütmede öykünüzü ýþýk bir zindaný göðsüme kazýyarak...
Emin Çelikli Sosyal Medyada Paylaşın:
emin çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.