Beyaz Ay Papatyası

Karyolamýn rahatlýðý çökmez yorgun bedenime,
Uykularým gelmez, rüyalarým kabus, düþlerim ýrak.
Sensiz sonu gelmez ucra zamanýn ulvi sinesindeyim.
Yollar maraz, adres bilinmez, kuþ uçmaz, kervan geçmez...
Unutulmuþ odanýn, kýytý kenar tozlu köþesine kýrýþtýrýlýp atýlmýþ
Sessiz bir þiirin, akordu bozuk telinin ince ve nazlý sesiyim.
Duy beni her seste, her türküde, her mýsrada.
Bakýþlarýmda saklý sana karþý kazanamadýðým cesaretim.
Kimseler anlamadý týpký sen gibi, içimde kanattýðým sancýlarýmý.
Simada bir damla tebessüm akýtmak gayr-i nafil kaldý.
Özlemim en derin vuslat, hatýralarým unutulmuþ eski birer mazi.
Bir tek seni söküp atamadým içimden,
Yüreðimdeki çorak bozkýrýn beyaz ay papatyasý...(s.ö)

Sosyal Medyada Paylaşın: