Yaslansam gecenin karanlýðýnda kirpiklerinin gölgesine
Usulca sokulsam bir çocuk bir þehir gibi
Bir dað tepesinde esen yel olsam
Saçlarýnýn arasýnda kaybolsam duyar mýsýn sesimi
Ah! Sevmelerin böylesi görülmedi hiç
Kayýp bir okyanus da bir umut bir deniz feneri
Kýrçýl þakaklarýn düþmüþ yüzüne kederlerle karýlmýþ gülümsemesi
Gökyüzünden sessizce geçen ýþýklar
Sanki bað bozumunda ateþ böceði
Nereye gitsem ne etsem fikrim maziyi ansýr
Sanki bu günmüþ gibi
Dün dün de kaldý biliyorum
Bir bu gün baþka gün
Baþka alemde karþýlar sabahý zaman
Yýllarca kovduðum aforoz düþüncede fikrimin ince gülü
Ne zaman dokunsam gözlerine
Bir sarýþýnlýk son deðil bir baþlangýçlýk
Her gün yeniden yalnýzlýðýn gözlerinde
Zaman içinde kaybolduk
Kuruyan yapraklar gibi
Yokluðunun tasasýnda akþam
Beyaz güvercinlerin kanatlarýnda takýlý kaldý
Uçup giden bir yangýn gecesinde
Bir rüya ortasýnda týrmanýrken hayat denen dik kaldýrýmlar
Vefasýz geçen günler aylar mevsimler yýllar
Nasýl da kývrýlan yollar örneði
uzaktan bakýnca gözlerine belli deðil rengi
Her geçen gün eski bir tasvir..
Nurten Ak Aygen
15.06.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.