ben sevmeyi kendim de öðrendim kimse öðretmedi bana aksine nefret aþýlamak istediler silah ürettiler bombalar tutuþtular elime farkýnda olmadan bilemediler çünkü ellerim de bendeydi sevgi topraðýndan var olan
inançsýzdý parmaklarým tetiðe dokunamayacak kadar aykýrý parmaklarým var aykýrý kalem tutan deðerimi düþürmek için ormanlar kadar hür ve bir okadar da deðersiz betonlara yeniðim bu aralar beton kadar soðuk yeþilim kurudu kuruyalý bir ateistim artýk
yeni dünyalar kuruyorum insanlýða varým yoðum sevgi tapýlacak tanrý yok anlaþýlmayan dille yazýlan kitap ta yok dilsiz sevginin saðýr kulaðý belki de var edecek bu dünyayý
13/06/2015 Muhtar Gazi TOPAL MALATYA Sosyal Medyada Paylaşın:
yarsever Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.