bir þiirlik ömür biçmiþtim sana kelimelerin içini allayýp pullayarak en görünen yerine asmýþtým cümlelerin ki bir þiirde ölmek gibisi yoktur okumayý dahi beceremedin ne edeyim.
ne sevdanýn deðerini bildin ne sevenin ne de þiirin iklimsiz bir adada güneþ dahi kavurmadan yaðmurda ýslanmadan yaþadýn yaþadým demek için.
tenin tenle buluþmasýymýþ sende aþk duygularýn o naif kokusunu burnuna dahi çekmeden baygýn gecelerin kollarýnda uyumuþsun mütemadiyen doruklarda kar yerine ufak insanlarýn yaktýðý ateþi kucaklamýþsýn halbuki daðýn içindedir lavlar içten içten kaynar görünenle yanmak ne acý bir sondur bilsen.
kömür karasý gözlerin henüz kundaktaki bir bebe masumluðuyla baktýðý zamana götür beni o zaman sevmeliyim seni o zaman yaslamalýyým annesiz baþýný aþkýmýn dizlerine gözünü gerçek sevdanýn koynunda açmalýsýn gül kokularý sarmalý etrafýný ve korkusuz bir geleceðin al yazmalý bekareti.
bir lokma ekmeði tuza banmak senimle olduktan sonra bal olurdu bilmedin.
vesselam sen þiire hiç yakýþmadýn.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.