Akitle diktiðimiz bu çýnar gövdesinde
Köklerinde öz idim neden hiç anlamadýn
Uzayan dallarýnýn yem yeþil gölgesinde
Serinleten güz idim neden hiç anlamadýn?
Hayli zaman tutsaðým o meftun gözlerinde
Doðup doðup batýyor umudum izlerinde
Usum bitap düþmekte anlamsýz gizlerinde
Yokuþunda düz idim neden hiç anlamadýn?
Her þimþek çakýþýnda siper edip kendimi
Esip, coþup, çaðlayýp yýkýyordun bendimi
Gaflet denen sarhoþluk saklar iken fendini
Sevincine iz idim neden hiç anlamadýn?
Kaç kere tavaf ettim diktiðimiz çýnarý
Kýskandýrdý gözyaþým süzülürken pýnarý
Bundan böyle oynamam aþk denilen kumarý
Yanlýþýna yüz idim neden hiç anlamadýn?
Esir düþtü hayaller anýlarýn elinde
Yalan oldu mazimiz vefasýzýn dilinde
Hatýralarým yazar dikeninde gülünde
Yaprak yaprak cüz idim neden hiç anlamadýn?
Nuh Comba
Bu þiir’imi günün seçkisine layýk gören seçki kuruluna, yorum ve ziyaretleriyle sayfamý onurlandýran siz aziz ve deðerli dostlarýma teþekkür ediyorum.