Vuslat zinciri kopmuþ gönül baðýn sarmýyor Özlemle koþup bana ermiyorsan neyleyim Niyetin gelmek ister ayaklarýn varmýyor Kavuþmaya icazet vermiyorsan neyleyim
Yakýn olmak zor muydu gittin uzaðý seçtin? Verdiðin hükümlerle kalbimi yýkýp geçtin Dikenli bir tel gibi batýp kanýmý içtin Býraktýðýn izleri görmüyorsan neyleyim
Seni çok seviyorum derken inandým kandým Özünde samimidir sözünde durur sandým Ýçim ürperdiðinde ah çekip seni andým Ettiðin yeminlerde durmuyorsan neyleyim
Çöktüm duvar dibine sardým bir tek sigara Yaktým tüm anýlarý dumaný gitsin yâra Ciðerlerine çeksin olsun içinde yara Benim bu efkarýmý sormuyorsan neyleyim
Kafkasi sana karþý asla kusur etmedi Canýmdan can istedin aldýn yine yetmedi Býrakýp ele gittin derdin hâla bitmedi Bakýpta varlýðýmý görmüyorsan neyleyim Göz ucuyla bir selam vermiyorsan neyleyim
Osman Onuktav Kafkasi
Sosyal Medyada Paylaşın:
KAFKASİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.