KIRÇİÇEĞİ

KIRÇÝÇEÐÝ
Nedensiz ayrýldýn be kýrçiçeðim gönlümden
Kimsesiz, sessiz, yorgun ve boynu bükük býraktýn dünyada
Dönüp arkaya bakmak yok muydu, sözümüzde
Dönüp hoþça kal demek yok muydu, baþlangýcýmýzda
Ve sen,
kimsesiz býraktýn beni dünyada

Hani kar çiçeklerinden taçlar yapýyordum saçlarýna
Gözlerine dalýp dalýp yüreðine akýyordum senin
Hani güzelim,
besteler yapýyordun yüreðimden
Bana özel gecelerde okumak için
Ve sen,
sessiz býraktýn beni yanýnda

Ayrýlýktan bahsetmek yasak deðil miydi kanunumuzda
Kiminde bomboþ parklarý dolaþýrdýk
kimseciklere görünmemek adýna
Kiminde kalabalýklara karýþýrdýk
yasaklarýmýzdan kaçmak için
Kiminde þehir þehir gezerdik
hani kaçak göçmenler misali;
Yorgunluk nedir bilmezdik
Ve sen,
yorgun býraktýn beni kýrçiçeðim çölünde

Kutsal kitaplar söylemiyor mu zaten
Her ölümün yeni bir diriliþ, yeni bir baþlangýç olduðunu
Bahar gelir belki
Belki çiçekler de açar
Hatta yeni baþlangýçlar, yeni yolculuklar da olur eminim
Lakin;
Ne çiçekler ayný çiçek
Ne yollar ayný yol
Ne de sen ayný sen olursun emin ol
Ve sen kýrçiçeðim;
Bindin sevda trenine
Boynu bükük býraktýn beni aleminde




Sosyal Medyada Paylaşın: