Karanlýk Gökyüzünde el fenerimi kaybettim ben Ruhumun derinliðinde arýyorum sessizden Ne yaptýysam olmuyor yanýmda kimse kalmadý Bir ben kadar gölgem ve bir de kuytu sokaklar
Sessizliðim anlatýr boþboðazca her þeyi Yüzümdeki tebessüm unutturdu kendini Büyük bir kalabalýðýn içinde yalnýz ve biçare Issýz çölün ortasýnda arýyorum bi çare
Kuþkularým yerini keþkelere býraktý Bu benim hayatýmda en önemli duraktý Sýkýntýlar saðanak halinde yaðsa da bir anda Çýkacaktýr muhakkak bir aydýnlýk gökkuþaðý
Sosyal Medyada Paylaşın:
korkusuz şair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.