Bir an sustu ve konuþmak için düþündü sadece , Aklýndakileri söylemek istedi ; sustu ... Konuþmak , haykýrmak istemiþti oysa ; Ve sadece sustu , sessizliðine yenildi ..
Kim bilir neler geçirmiþti aklýndan , Kim bilir neler haykýracaktý yüzüne karþý , Kim bilir isyan mý edecekti ya da söyleyemediklerini mi ? Bir an sustu ve konuþmak için düþündü sadece ...
Susmanýn sorumluluðunu aldý bir an , Söze esir kalmanýn sorumluluðunu da , Oysa bir konuþsa neler söylemezdi ki ? Bir an sustu ve konuþmak için düþündü sadece ...
Ýçinden haykýrdý sözleri hemde kulaklarý çýnlatýrcasýna , Hem sevdiðini haykýrdý sessizce hem de kavuþma isteðini , Ve içine attý sevdiðine söyleyeceklerin de söyleyemediklerini de ... Bir an sustu ve konuþmak için düþündü sadece...
Veysel AKMAN 08.06.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
veysel akman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.