İSTANBUL
Ýstanbulu seninle sevdim ben
Seninle aþýk oldum denize
Seninle sevdim kaldýrýmlarý
Soludum seninle Ýstanbul’un havasýný
Sýrf sen varsýn diye
Daha çok çektim içime Ýstanbul’u.
Üsküdarda içtiðimiz çayýn tadýný
Beylerbeyinde oturduðumuz bankýn rahatlýðýný
Bulamadým hiçbiryerde.
Taksim’in kaldýrým taþlarýný
Balat’ýn ahþap binalarýný görmedim hiçbiryerde.
Ýstanbul’u seninle sevdim ben
Kýz kulesine seninle daldým
Seninle hayal kurdum gökyüzüne
Gökyüzüne taþýdým geleceðimizi.
Sen hayallerimi yýktýn
Yerle bir ettin adeta
Ýstanbuldan neftet ettim
Dünyaya küstüm
Kapadým gözlerimi hayata.
Ne kaldýysa senden bana
Hepsinden nefret ettim
Ne býraktýysan bana
Hepsini çöpe attým.
Gökyüzünü karaladým
Yýldýzlarý söktüm aldým
Gittin
Gittin de ne oldu
Sevdi mi benim gibi
Dizlerine yatýrýp okþadýmý saçlarýný
Ýncitmeden.
Gözlerine saatlerce dalýp
Þiirler yazdý mý sana
Seviyorum diye haykýrdý mý Boðaza karþý.
Hiç sanmýyorum.
Gittin
Ýstanbul yaþanmaz oldu
Gittin
Zehir oldu soluduðum hava
Gittiðine deðmiþtir umarým
Çünkü ben gittiðin yerde olmayacaðým
Gelme geri
Ýstanbulu hiç bir zaman sevmeyeceðim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
serkan karadeli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.