Merak-2 ve Diğer Şiirler

Merak-2
oturuyordum, ayaklarýmda sular uzanýyordu
bir davam yoktu, davasýzdým ama dertsiz ve tasasýz deðil,
dünya sanki eklenmiþ farklý madeni plakalardan ibaretti,
sarýlýyordum hayallerime, hayallerimde yine süzülen sular uzanýyor,
yer ve gök adeta birbirine doðru birleþiyordu,
yok yapamam dedim, çaresiz deðilim ama yok ben o renklerden deðilim
dedim ve dedim,
içimde yok oldu maviliði sularýn,
madeni plakalar geldi aklýma,
yer ve gök birleþmiþti artýk,
caný sýkýlmýþ her martý gibi
denizden karaya doðru süzülmeye baþlamýþtým
birkaç kiþinin ruh karmaþasý da deðildim
bir adamdým tek bir insan
oturuyordum, altýmda deniz vardý, yosunu bol bir su birikintisi aslýnda
bir devamý da yoktu üstelik, davam yoktu ve ne dertsiz ne de tasasýz,
dünya aslýna bakarsan ekli madeni plakalar gibiydi,
hayallerime sarýlmýþ,
hayallerimi kuþatmýþ o sular ki,
gözyaþlarým aslýnda,
kuþatmýþlar beni,
yer göðe doðru yükselmiþ yüreðime doðru,
yapamadým, evet!
çaresiz deðilim ama yok, ben o renklerden deðilim, dedim
konuþtum ve konuþtum
içime doldu maviliðin sularý
içimde yok ettim maviliðin sularýný
ve yine bir merak
ve yine o madeni plakalarla örtülmüþ yeryüzü
yeri ve göðü sýkýca birleþtirmiþ gibi,
caný sýkýlan garip bir martý edasýyla
gökte de süzüldüm ayný zamanda yerde bir yýlan gibi
kývrýlýþlarýmý da görmek mümkündü,
ve o zaman yine bir adamdým aslýnda
ve evet, yine, tek bir insan
içinde ise bir merak..

EK ÞÝÝRLER:

BALIK

durma !
havalan boþluða,
ve durma,
bitmesin yer ayaklarýnda,
sen ki oltasýnda bir balýk misali
ne çýrpýnmak geçiyor içinden
ne de karþý koymak güneþe..

bakma !
bakma havalandýðýn boþluða,
ve uçma,
uçmasýn kanatsýz yeryüzü hezeyanlarýnda
sen ki bir balýksýn aslýnda,
çýrpýnan kirpiksizliklerinde yoktur bir gözyaþý
lakin dolmuþ her yanýn, bir çýrpýnýþ ki,
sevimsizliðinde kayalarýn,
çarpar varolan her ümidin ne daim olsun dersin
ne de ümit edersin
senden öte uzaklaþmazlardan belki,
bakma ve uçma dersin.

CESET OLMAK

ceset olmak varmýþ ceset,
kalmaz toprakta senin için bir bereket,
adým atamazsýn karanlýk bile hitab etmez sana,
ah sen yaþadýn mý, öldün mü,
kimler hatýrlar seni, artýk kimler bilir güzel gözlerini,

hayal olmak varmýþ hayal,
haykýrýrsýn da duymaz ne bir bayrak ne de bir hilal,
pot kýrmak ne mümkün ölmüþsün,
en büyük potsun artýk,
düþün bir düþün,
kendi hayatýn bile yok ellerinde,
yoksun be iþte yok,
ah sen yaþadýn mý, öldün mü,
kimler hatýrlar seni, artýk kimler bilir güzel sözlerini,
ne bir evlat kalmýþ etrafýnda ne de bir nefer
iffetin olsa neye yarar kemiksin be kemik,
kalýrým sandýn buralarda,
ben ki dedin büyüdüm evet tam þuralarda,
evim baðým bahçem etrafta çoluk çocuk
ne bir ses iþitilir senden gayri onlara
ne de sen duyarsýn bir bülbülü ki
tam iþte en tepende o anda,
ah sen ah, vah dostum vah,
öldün mü, kaldýn mý diye düþünmez artýk kimse seni,
yerin yurdun artýk ezelidir belli be anlasana belli,

haber olmak varmýþ be haber,
ah yanar döner bir hediye gibi,
ulaþmak varmýþ güzel insanlara,
kalmamýþ bir avuç can toprak o sularda,
adým bile atsan söyle artýk kim koþacak sana
sen yaþadýn mý yoksa öldün mü,
kimler hatýrlar seni, artýk kimler bilir güzel gözlerini.

KÝRLÝ

kirli bir üstübüyüm ne eller elledi beni,
çaydanlýkta demlik bir poþet gibi,
ne sýcak yaðlar sardý bedenimi,
kirli, bölük pörçük anýlarým,
sessizdir aðlamalarým,
pek boldur oraya buraya savrulmalarým.

temizlenir elbisem bir þiþe tinerle
tamirci çýraðýnýn elinde sürülür bedenim
aðlamak nafile,
kirli, paslý bir anýdýr her dün yaþadýðým,
gözlerinle gördüðün beni ayrýdýr o an kalbimle attýðým,
aðlamak nafile,
gülünmez ki þu halime,
sen ki ayýr beni diðerlerinden,
masa üzerinde var belki bir tane daha benden,
kirli bile olsam varým iþte tam karþýnda,
canlaný veririm beni tutan bir el olursa,
ne korkarým sýcaktan ne de soðuktan,
kirlidir bozuktur ama anlýlarým,
pek sessizdir þu garip aðlamalarým,
belki bir yýl daha takýlýrým buralara,
belki bir kez daha görürsün
kimbilir kimden öte daha kalýrým hayatta ah þu masada.

Cam Kýrýklarý

basmam üzerine basarsam yanarsýn
aðladýðýmý sanma sakýn, kýrýlmýþ bir aynasýn
gülme þu edebiyatý bol denizlere
omuzlarýnda ne yükler kalmýþ geçmiþten
dökül bakalým sýrayla dökülüver iþte.

dikmem direðimi dikersem uçarsýn
güneþ sanma beni açýlsam sen sadece bir aynasýn
aðlama denizlere doðru onlar ki aðlar inan sana doðru
düþlerinde meþaleler kalmýþ, ateþleri bir bedende hapis
sökül bakalým sýrayla sökül korkularýný iþte.

kýrýlmam elinde kýrýlsam aðlarsýn
güldüðümü sanma aynada belki beni anlarsýn
sýðmaz neden yüreðin þu enginlere
düþlerinde perdeler, ateþler camdan geride
soylu yaþamýndan geri kalanlar nerelerde,

cam kýrýklarý,
gönlün sancýlarý,
aðlamanýn veryansýnlarý,
ve haykýrýþlar ve inatlaþmalar..

cam kýrýklarý,
bir yudum içtiðim suyun yansýmalarý,
sevincin gözyaþlarý,
akýbetin tarlalarý,
denizin sularý gibi
ve deniz dibinde kumlar gibi,
haykýrýþlar o ahtabotla ve inatlaþmalar,
her kolunda adeta baþka yaþamlar
verme eserimi bana verme sakýn,
dikemem, yakamam, kalamam sana doðru,
dökmem, dökemem içimdekiler gizlidir biraz bana doðru.

KARMAÞIK

tam sekiz insan var karþýmda
sekizi de sanki ayný insan
ellerin havada, bedenleri boþlukta
omuz üzerinde bir kaç el
kimi þaþýrmýþ kimi karýþtýrmýþ,

bir adam okuyor ortalarýnda bir kitabýn
elinde kafasý,

çevrede dört kitap daha,
akýl bu unutma kalmaz boþa,

bir el kocaman açýlmýþ,
içinden baþka eller çýkmýþ,
yabanýl bir hayat tarzý tutturmuþ,
omuzlarý üzerinde yükler ve baþka yükler.

ESÝNLENÝÞ

fikirlerim vardý birbiri üzerine,
derinlikler ve berraklýklar...
hayallerim vardý,
hayaller, esen tepelerde...

bir esiþ,
bir esinleniþ,
bir senden olma,
bir benden doðma,
þiirlerim,
evet, þiirlerim vardý iþte.

kopuþlarým vardý,
ardýnda da býraktýklarým,
aðaçlarýn gölgesinin dibinde,
öpüþlerim vardý geceyi,
sýmsýcak ediþlerim.

yükseliþlerim,
soluklarým ve nabzým,
canlýlýðým vardý -heykelden- önce
oluþlardan, okþayýþlara gebe,
fenerlerden, denizlere engin bir yükseliþ,
esinleniþlerim vardý,
sýðdýramayýþlarým göðe,
üzülmelerim geldi sonra,
bir vakit daha aramalar,
aðlayýþlar ve gülüþler..

FENER

bir fenerim gecenin karanlýðýnda,
ne bir yolum ne de bir yolcu,
ne bir pusulayým ne de bir harita,
sadece sönmüþ bir fener,
soluk bir ýþýðýn altýnda,
turist gözlere meze,
eski ve unutulmuþ.

bir neferim ayazýn ortasýnda,
ne bir ordu ne de bir patlayacak kutu,
pusulayým kendi hayatýma,
sadece bir neferin heykeliyim aslýnda,
soluk bir ýþýðýn altýnda,
gecenin karanlýðýnda,
üzerinde yaðmur damlalarý ve
bir kaç yuva iþte kuþlara..

bir kuyuyum denizin ortasýnda,
ne alçalýr ne de yükselirim,
ne görünür ki benden sonrasýna,
hayal bile edemem bir adanýn ortasýnda,
neler olur, neler durulur,
hayata uzanan kýsacýk iplere bakýp,
gövdeler denize sürüklenirken,
piyanonun sesi gelir kulaðýma.
Sosyal Medyada Paylaşın: