Umut nerede, ne kaldý geçen zamandan geriye? Yaþanacak daha çok bahar vardý, erken gelen bu kýþ niye? Gök kuþaðýnýn renklerini sayacaktýk hani, Neden siyahta mahkumuz hala? Yýldýzlarý paylaþacaktýk seninle, Týpký ömrümü paylaþýr gibi. Þimdiyse günleri paylaþýyoruz ayrý ayrý yerlerde. Hani bi el uzatsan çýkacaðým o kahrolasý yerden Ve yine bir olarak biz olarak devam edecek her þey Umud yine kaldýðý yerden gülümseyecek kurduðum hayallere Lakin önce aþmak gerekir kirli ve siyah duvarlarý Özgürlük ve mutluluk duvarýn arkasýnda saklý Hadi ver elini kurtar beni bu mahkumluktan...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kemal Nergiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.