Ben köylüyüm malum zihniyetin eline esir on küsür yýldan beri inim inim inliyorum ak-gözüken kara yüzlü ’’gayr-i soylular’’ topuklarýný yüceltip seslerini yükseltip vallahi-billahi-tallahi yalanlar söylüyorlar ben bunu adým gibi biliyorum...
Köylerimiz kaderine terk edilmiþ ýssýz bir rüya kovalayaný yitik kaçan bir meczup gibi ellerimi birleþtirip köprü kurduðum köyler yüzünü yumadan, gözlerini yumamadan toprak ruhunu emer emer emer diyorum...
Ben köylüyüm kendi tarlamýn korkuluðu oldum yalanlarla meydaný dolduranlarýn sesleri sermest köyümden seçim sevinçlerimi savuruyorum çaresizce, çaresiz bir sýzýntýyý dinliyorum...
Açýk havalarýn gülen yüzüdür KÖYLÜ ...’’ben köylerimin þairiyim... Hayatýn yarýsýna köy adýný verdim diðer yarýsýna saldýrýrken malum zihniyet’’ ...dedi EMÝCE
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gümüşhanlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.