Eğreti

Eðreti

Ben senden bahsederken hiç " ADAM gibi " demedim,
seni hep ADAMIM bildim.
ýslak gözleri gülüþleriyle kurutan,
hýrçýn denizleri bakýþlarýyla durultan,
sevdasýna sadýk kalma pahasýna kendini unutan bir ADAM bildim.

Gel þimdi kýr þu ayrýlýðýn belini,
bölme omzumdaki daðlarla
seni ölümsüzlüðe taþýyan sevdamýn seyrini.
adýný yazgýma mühürlemiþken,
sevdaný kalbime kilitlemiþken,
yaþama sebebim olu vermiþken,
yanýltma...utandýrma,
piþmanlýk denen kentin eyvahlar karantinasýna sokma.
acýklý bir filmin son sahnesi gibi bitirme bizi...

Kim vurduya gider ruhun,
gözlerinin feriyle geceni aydýnlatamayanlarýn kollarýnda
hicranlar barikatlar kurar, bensiz gittiðin þehirlerin yollarýna
hesap sorar ruhum, gururu ayaklar altýna almýþ sevdalara bulandýðýnda
acýlar,ihanetler,sebepsiz gitmeler sevdaya dahil deðil.
kim öðretti bu hoyratlýðý sana...?

baþka baþka kollarda büyün bozulur
benimle altýn iken bensiz deðerin "HÝÇ" olur
þanýn,þöhretin,ihtiþamýn,izzetin bir bir kaybolur
ben sevince ADAM olan baþkalarýnda "EÐRETÝ" durur ...05/02/2015 Can Çalýþkan
Sosyal Medyada Paylaşın: