Ancak hayatýn, birde gerçekleri Vardý ... tabi ki de... Gerçeklere göz yummak Doðru bir davranýþ deðildir.. Benim savaþým kendimle...
Ýç sesimi dinliyorum ...günlerdir... Yaþam acýmazsýz diyorlar... Acýmasýz olan yaþam deðil.. insanlar Bunu yaþayarak öðrendim ben... Istýraptan öldüðüm karanlýk gecelerle dolu.. Beni seçen kaderdi ...
Yaptýðým yanlýþlarýn cezasýný çekiyordum...sadece Suçumu kabul ettim ... ölmeden kesilmiþti biletim Buna diye bilir miyim ? ki Hayat suçlu diye ... Yaþýmýn ehliyeti yoktu o zamanlar.. Düþünmeden hareket etmiþtim ... çünkü
Keþke; demek için harcanmýþ... Koca bir ömür .. Ne diye bilirim ki Tek suçlu benim... Sadece ben... Söylediðim doðrularýn, Cezasýný da çeken ben.. O, yüzden kovdular beni dokuz köyden...
Aslý Gül
Sosyal Medyada Paylaşın:
Rüya Gül Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.