kaç fasýl daha geçer ömrün kaybolan notalarýndan sonu baþtan belli olan bir þarkýdýr bu keman konçertosunun gelgitleri eþliðinde aðýr aksak kulaðý týrmalar hüzün geçiþleri ortaya karýþýk doldur be meyhaneci bir kadeh de hayatýn ’hiçliðine’ olsun demek var da salla gitsin diyorum içimden.
koca bir ’sen’ asýlýr geçmiþin karanlýk perdesinde bakýyorsun sürekli biraz sitem biraz kin var her baktýðýn yanýmda yýkasam gitmiyor paslý þeytan sözler hayalet gibi her köþeden çýkýyor karþýma gören gözler yalnýz benim çýkaracaðým birazdan.
at gözlüðü takmýþ ne kadar kem göz varsa söküp atmak geçmiþi en kaynar sularda yumak istemez miydim sanýyorsun bu deli ruhum akýllanmaz bilirim bilirim balýklama atlar sevda lafýna.
aþkýn nedameti bana deðdi deðeli iflah olmaz bir gönül var geçmiþe takýlý orta þekerli kahve tadýnda biraz tatlý biraz buruk ne içmekten vazgeçtim ne içtiðime piþmanlýk sardý damaðýmý kahretsin nedir bu inatçýlýk..
saflýkmýþ hayatý nane þekeri sanmak damaðý burksa da lezzet almak hani þanýyla safsata bunlar biliyorum çamura batan ceylan gibi debelenmek sarýlmaya duyulan hasreti körükler korkunun gölgesi sarar buz tutan çenemi kelimelerim dilimden kerpetenle sökülse ancak düþer.