Ben dünyadan geçerken sana rastlamanýn þükründeyim bu gece… Bu yüzden semaya açýlýyor ellerim.. ‘’Ýsteyin vereceðim’’ diyen Rabbim’den, Varlýðýný istemenin derdindeyim..
Duama karýþan gözyaþlarým anlatýyor her þeyi.. Keþke bilseydin diyorum sen de, Keþke bilseydin dilimi lâl eden þeyi..
Bu gece sabaha kadar seni anacaðým.. Her gece andýðým gibi.. Sensiz gecelerde uyuyup, Sensiz sabahlara uyanmanýn kýrgýnlýðýný yaþayacaðým yine..
Bakma bu geceden bahsettiðime durmadan, Önce sebepsiz sanýp sonra haklý sebeplerini bulduðum, Ve çýrpýnýp durduðum, Ve iþte kahpe bir kurþunla vurulduðum, Bu kaçýncý gece ki… Unuttum..
Ah yâr nerelerdesin deme sen bana.. Ben bile kendimde kaybolmaktayým.. Kâh Kenan’dayým, kâh Mýsýr’dayým.. Kâh sýrattayým, kâh araftayým… Sen beni sözlerde arýyorsun ya.. Ben suskunluk yolunda yok olmaktayým..
Ve ömrümün herhangi bir gününde sana rastlamanýn þükründeyim bu gece.. Derdimi veren Allah dermaný da verir ya! Dermanýmý istemenin derdindeyim bu gece!
beyazmelek
Sosyal Medyada Paylaşın:
beyazmelek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.