gönle düşen gelir dile....../
koptum kendimden sýðýndým limanýna
ötelerde bakýlacak namazýna imanýna
müptelayým sevdasýna esen yellerin
hiç bitmeyen þarkýdýr naðmelerin
bu þarký burada bitmez beste ilahi
diriliþe giden adým ölümle baþlar,sahi
hissederim rüzgarým da ýlýk ýlýk o mevsimi
bu gelen diriliþ muþtusu Ýslam’ýn ayak sesimi?
mecburuz çaðýn vicdanýna bir nefes bir rüzgar
pusulasýz bir gemiye rahat vermez dalgalar
yalnýz akýl nefse tabi patensiz buz kayar
nefse uyan her ruhta akýl imaný boðar
anlýk bir gaflettir ki; irade zayýflýðý
uhuttan daha çetindi nefsin varlýðý
umutluyum bir bahar muþtusu esecek diyarýmdan
sahilimde bir bayram kalkan gemi limanýmdan
tohum çatlattý topraðý fide verdi gönüller
artýk herkesin dilinde söylendi O’naðmeler
her þeyde ve her yerde her anýmda o beste
inleyen bir ney sesinde aldýðým her nefeste
ve gönül yine hüzünlenir aðlar inler kafeste
diri aþk ruhta ve gözde zannetme ki heveste
ey gönül çok baðlanma dünya denilen kafese
kulak ver peygamberin tebliði ettiði o sese
bir ses duydum týpýr týpýr yaðýyordu gönlüme
bir ses ki; hâkîmdi irademe beynime
yankýlandý daða taþa kýra bayýra ovaya
niye üzüntülüsün gönül hüzünlenme Allah var ya!
ben artýk benim olaný bende býrakýp vazgeçtim
yürüdüm dergahýna Allah için huzuru seçtim
ben kýrlarda huzur bulan bestekar bir þarkýyým
her gönülde saklý mahfuz kýymetlenmiþ varlýðým
yüce sanatýn muhabbetiyle taçlanmýþ bir resmim
ete kemiðe büründürülmüþ kendi içimde benim
çiçeklerden almýþtýr gönül rayiham kokusunu
her basiretli göz anlar yüce sanatýn dokusunu
sevdam gönül kafesimde saklý zapt edilmez bir baðdýr
bir haykýrabilsem dünyaya,derler ki; gönül,” bu çaðdýr”
ve yolcuyum ben tek baþýma yaram var derin
islam kazýnmýþtýr alnýma taþýdýðým miðferin
oydu adalet çizgisi ve onunla kalem tuttu ellerim
o bir çýðýr açtý hakikat güneþi;o iki cihan serverim
yusuf erdoðan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.