Bazen yokluðun
Öyle aðýr geliyorki dayanamýyorum çoðu zaman.
Taa,, þuramda
Yüreðimin tam orta yerinde
Bir sýzý peydahlanýyor,ölüyorum...
Sensizliði taþýyamýyorum.
Ýsyanlarýn biri bin para,kahreden yokluðunda.
Sanki;
Sanki odamýn duvarlarý azrail oluveriyor
Senin olmadýðýn ya da benim seni andýðým zamanlarda.
Yýkýlýyorlar üzerime.
Hic vicdanlarý yok be....
Ama var ya,
O moloz yýðýntýlarý arasýnda yüzün gözün,
Ellerin beliriyor.
Alýyor ezilen yüreðimi avuçlarýna
Sevgi sevgi can veriyor.
Ya yinede ben yapamýyorum.
Sensizken nefes bile alamýyorum.
Derken azrail geliyor soðuk ruhuma
O alýcak bu caný sen vermem diyorsun
Sen bir yandan ben biryandan aðlýyorum
Aþkým bee;
Aldatýyorum azraili,
Her geliþinde eli boþ gönderiyorum.
Bir gün ya birgün sen gelirsin diye
Sensizken bile ölemiyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.