Her þey mükemmel bir portfolyo içindi.
Ne kadar farkýnda da olsak istiyorduk bunu.
Ýmaj takýntýlarý eþliðinde tepki veriyordu vücudumuz.
Detaylar,ilgi alanlarýmýza göre çoðalýyor
Suskunluklar büyüyordu gitgide.
Sabiha Ablanýn makarnalarý gibi;
Günler hep ayný hep lezzetliydi yine de.
Geçip giden her günün,
Güzel dakikalarý kalmaz mýydý geriye?
Hain eski sevgiliyi unutmanýn gururu,
Fýrlatýp atmanýn zevkini diðerini
Harmanlýyorduk dik durabilmekle.
Çapkýnlýðýmýzý kabullenip rahatlamýþtýk sonunda.
Bu da bir devrimdi.
Hedefleri yýktýkça yenilerini dayýyorduk uzaðýmýza.
Hep yürümek lazýmdý.
Bir yerde durmak bize göre deðildi.
Okuduðu tek kitap Kuran iken,
Kitaplara boðulan Meryem’in sýzýsý,
Okumamýþlýðýnýn acýsý,
Gizli bahçelere açýlýþýnýn gururuyla savaþýyordu her gece.
Ýtaat bize göre deðildi.
Hiç bir çýlgýn bize zincir vurabilecek de deðildi.
Hükümsüzdük kaybolmuþ kimlikler gibi.
Bir sonbahar günü yýrtabildiðimiz fotoðraflar kadar önemini yitirmiþti dünlerimiz.
Bir çýrpýda yakýp atabilmek her þeyi;
Bu hiç de kolay bir þey deðildi.
Sadece bizim için kutsaldý.
Eski sevgililerinin izlerini takip eden yaralýlardan deðildik hiç.
Bilinmese bile;
Kuyruðu dik tutmayý severdik.
Nedense her sýnav,
Sepetinde çalkalamayý severdi bizi.
Birisinden de yað gibi kaymadýk.
Aralarda öpüþür,
Benzin doldururduk yüreðimize.
Aþktan vazgeçmek olur mu?
Allý-ballý kelebekleri severdik.
Mutlaka bir portfolyo lazýmdý bize.
Renklerimizi ille de bir yerde sergilemek lazým ya.
Sonra her konuda iddialaþmamak lazýmdý.
Öyle bildiðimiz her kelime TDK’da tanýmlý deðildi.
O yüzden bilgiçlik yaparken kýrk kez düþünmek gerekliydi.
Biz, çok ben diyenlerden kaçýyorduk.
Bir de içi boþ baþaklardan.
Onlar çok öterlerdi zurnalar gibi.
Bir adi peþrev olamadýklarýndan bi haber yaþarlardý.
Farkýndalýk sihirli bir çizgiyken zordu ona takýlmamak.
Hey gidi kutlu Hecate;
Sen ki sadece üç tane yüze sahipken kötü olduðunu iddia ettiler.
Bu bin bir yüzlü alçaklarýn gururu ne böyle?
Her þeyin hýzla sona çekildiði bir bitiþin çocuklarýyýz biz.
Ve seni mi kötülüyor bunlar Hecate?
Yýkmak lazým bunlarýn hepsini
Ayýn tek bir zehirli bir gülümsemesiyle hem de.
Bak yine sabah olmuþ.
Yine açýklanmamýþ sýnavlarýmýz.
Hep son aný yaþamanýn laneti belki de.
Hera’nýn güzelliðinden çok konuþulan zekasý gibi,
Hazinemiz bizi de mutlu eder.
Bu ne iþe yarar bilinmez.
Bir yerlerde biz yaþadýk.
Bunu da birileri bilecek diye,
Hiç de gururlu deðiliz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.