Hüzün dolu rüzgarlar baþýmda eser durur Yar’e veda vaktidir ’mutlu ol’ demek için Bir sevda çiçeðidir yürek de açar kurur Baþtan ekmek hataydý þimdi üzülmek niçin Elveda demek lazým bahara sürünmeden Ayrýlýk gözyaþýný üstüne bürünmeden..
Sararýp düþtü yere dolunayda bir yaprak Çardak da bir kadýn var koynunda yýldýzlarý Gözyaþýyla ýslanmýþ katettiði bu toprak Çok eskiden parlardý gözlerinde yaldýzlar Kararan her bulutu elleriyle tutuyor Kahreden bir yalnýzlýk kollarýnda yatýyor.
Dur desem dinlermi ki vakitsiz veda sesi Þuramda tam solumda feryat eden biri var Bir buse yetermiydi can bulur mu nefesi Parlýyan bir acýdýr ay’ýn vuran halesi Gururla büyümez ki sevdanýn çiçekleri Çiçekleri öldürür ayrýlýk böcekleri.
Ateþ böceði gibi yanar söner umutlar Gözlerimi dikmiþim kulaklarým kiriþte Bit desem de bitmiyor üste yaðar ümitler Ýçimde savaþ bitti aklým yalnýz barýþta Eðik duran baþýmý kaldýracak gücüm yok Bu yürek unutmuyor hala hengamesi çok.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.