gri bir aþk düþtü yüreðime, güneþ çoktan batmýþtý. sokak lambalarý, yollar, ve, yýldýzlar, yüreðime deðiyordu. acýyordum yüreðime, kanýyordum içimden, susuyordum, ve adýmlýyordum, akþamýn karanlýk sokaklarýný.
gittiðim hiç bir yoldan vazgeçmedim ben. ellerinden, gözlerinden, saçlarýndan düþlediðim dudaðýndan, tutunduðum ellerinden, dayandýðým göðsünden, hiç vazgeçmedim. senden de vazgeçmedim.
biliyorsun? ben bir mahkumum. sana müebbettim. idam edildim yokluðuna. ve dokunmak istedimse gölgene, cehennem ateþinde yandýmsa, beklentisiz, karþýlýksýz ve kül eyledimse göðsümü, bunda benim suçum ne?
ibrahim dalkýlýç 30/05/2015 23:00 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.