Yemen ellerinde bir garip kuldu
Rasulü görmeden ashabý oldu
Onun hasretinden sararýp soldu
Bir mübarek insan Veysel Karani
Seher vakti kalkýp iþine giden
Aç susuz çöllerde hep deve güden
Gelip anasýna hizmetin eden
Bir mübarek insan Veysel Karani
Kýzgýn çöller idi vataný yurdu
Rasulü görmekti gayesi derdi
Onun aþký ile kemale erdi
Bir mübarek insan Veysel Karani
Hasta anasýndan alýnca izin
Vardý Muhammed’in görmedi yüzün
Geri dönüp geldi içinde hüzün
Bir mübarek insan Veysel Karani
Resul eve geldi Ayþe’ye sordu
Kapýnýn önünde bu gün kim durdu
Veysel’in kokusun her yerde gördü
Bir mübarek insan Veysel Karani
Zaten az konuþur bilmezdi yalan
Anasýnýn hayýr duasýn alan
Alemler Sultaný komþusu olan
Bir mübarek insan Veysel Karani
Ýçindeki aþkla yanýp tutuþan
Hasret ile kýzgýn çölleri aþan
Hýrkasýn gönderdi Rasulü Ziþan
Bir mübarek insan Veysel Karani
Kul Ramazan derki Karen’dir köyü
Dillere destandýr onun her huyu
Ýsmi hep dillerde asýrlar boyu
Bir mübarek insan Veysel Karani
Ramazan AKKAÞ
NEVÞEHÝR-Tepeköy
22.MAYIS.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.