Hani gitmek istersin gidemezsin ya, ben o haldeyim þimdi.
Yüreðimde karmaþa var, sýkýþtýrýp duruyor beni.
Aðlayan gözlerimse artýk bitkin, asýrlar boyu caným yanar sanki.
Öyle gitmek deðil benim kisi;
Yok olmak, sýr olmak kýsacasý ölmek gitmek dediðim ...
Hani dalgalanýr ya mavi deniz, kaybolmak istersin uzak diyarlara,
beni al der gibi oracýkta masumca, ellerimi tutsa gel bana dese,
inan ki giderim gözümü kýrpmadan ..
Ah! gökyüzündeki yýldýzlar kadar sayýlýdýr belki ömrüm,
son gülüþlerim olabilir mi acaba,
parçalanan umutlar tamir olur mu ki,
yapýþtýrmaya kalksam yalnýzlýðýmýn limanýnda ..
Duygularým kayalýklara çarptý bir vakit,
telaþla irkildim, sözlerimin bittiði yerdeyim,
hani o mor menekþe kýsýk bakýþlar,
hani o dudaklardan çýkan seni seviyorum hayalleri,
hani saklý kalmýþlýðýn geveze girdaplýðý,
hani sözlerde biriken damla damla akan gözyaþým,
hepsi, evet hepsi þiirlerimde sýkýþan sitemler..
Nasýl gitmek denirse buna ,
öyle gitmek iþte ,
son yolculuða...
ÞEBNEM ÖRS