GİDERSİN

Ýnsanýn alasý içte olurmuþ.
Görmek için arar, akar gidersin.
Hayvanýn alasý dýþta olurmuþ.
Baþýna ip takar, çeker gidersin.

Düþersin, namussuz biri eline.
Sahip olmaz bir gün dine, diline.
Merhem bulup çalmaz kendi keline.
Hayat acýsýyla, çöker gidersin.

Ne iþ bilir ne de yöntemi sorar.
Yola girmek bilmez, çalýya karar.
Anan, baban ne de kardeþin arar.
Her gün gözyaþýný döker gidersin.

Bir gün, bir ay deðil, ömür tükenir.
Laf anlamaz, iþe gitse yekinir.
Kalabalýk görse girmez çekinir.
Tek tek, ahlarýný eker gidersin.

Töreymiþ, namusmuþ susturur bizi.
Hal hatýr sayarken, bastýrýr sözü.
Gören gözler varsa alýnýr sezi.
Nalet halkasýný takar gidersin.

Yarý aç, yarý tok sabahlar olur.
Biraz kendine gel, Azrail bulur.
Kimsesiz bulunca aðzýndan solur.
Engelleri geçer, seker gidersin.

Sofraya otursan, azara baþlar.
Suçlu suçsuz her an anlamaz haþlar.
Dursunî’yi yolda görünce dýþlar.
Dert yüküyle saldan bakar, gidersin.

Dursun Yeþil –2008



Sosyal Medyada Paylaşın: