Ýlahi bir düzenle buluttan düþen damla. Seni bekler çatlamýþ dudaklarý topraðýn. Farkýn yok yüreðine hasret düþmüþ adamla Yýllardýr beklediði, doruðundadýr daðýn
Rüzgâr ritmine uymuþ dans eder çayýr-çimen, Damlalar süzülüyor sýrýlsýklam saçlardan, Dereler çaðladýkça dönüp durur deðirmen, Pýrýl pýrýl yeþillik ýþýldar aðaçlardan.
Suyun özünden geçip yedi renge dönen nur! Ufukta, her umuda bir kapý aralýyor. Topraðýn kirlerini arýndýrýrken yaðmur, Çatlayan tohumlarda bereket sýralýyor.
Susuzluðu sardýkça ruhunu baþtan baþa, Yaðmurun visalini sinede saklar toprak. Kýzgýn güneþ altýnda alev vururken taþa, Suya olan hasretle damlayý bekler toprak.
Ýnsanlýk hayat buldu Mekke’de açan gülle, Tüm cihan nefeslendi gülün has kokusundan. Çocuklarýn üstüne yaðarken gökten gülle, Su içerken titriyor karýnca korkusundan.
Saðanakla boþalsýn bulutlarýn gözyaþý, Temizlensin bir anda kan izleri duvarýn, Yýkansýn kirletilen sokaðýn soðuk taþý, Sýmsýcak güneþ doðsun kentin üstüne yarýn.
Coþari, ilk damlayla biter hasret bir anda, Suyun darbelerinden kayalar darmadaðýn, Ateþler sönsün artýk küle dönmüþ meydanda, Hüküm yaratanýndan, ne sokaðýn, ne daðýn.
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.