Bu gün akþam olurken güneþ batarken,
Gökyüzünde ilk doðan yýldýz parlarken,
Andým yine onun gönlümde dudaklarým da
Yine bana zindan gibi dünya kararýrken
O batan güneþler hiç vefasýz deðildir,
O ortaya çýkan yýldýzlar tarafsýz deðildir
Gözlerim parlar bakýnca o yýldýzlar,
Yalnýzlýðýmý sevgimi onlar paylaþýr.
Hangi yöne yürüyeceðimi bilmiyorum,
Sevgimle kendimi tek teselli istiyorum
Dileðim kabul olsa da gözlerim görmez
Nedir bu hayat hiç anlam veremiyorum.
Roman gibi karanlýk sokaklar geceleyin,
Zaman öyle ki taþla toprakla niceleyin,
Kayan yýldýzlar ayýramaz artýk beni
Sevgimi nefrete dönüþtüren bencileyin,
Gece kuþlarý baykuþlar gecenin eseri,
Karanlýkta sessizlikler hayatýn dilleri,
Þu kurumuþ dallar þu haykýran diller,
Yalnýz kalan sevgiler bir gün uçar gider
Ne olur sanki bir kez anlayan olsa,
Gönlüm her hicranda bir deva bulsa,
Ne arzum ne dileðim var hiçbir þey yok
Ýstiyorum her zaman gönüller bir olsa…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.