Ne o, gidiyor musun?
Bir “Hoþça kal” bile demeden ha?
Demek tükendi artýk,
Sevda rüzgarlarýnýn bahar mevsiminden getirdiði,
O kýr çiçekleri kokusu.
Silinmiþ gözlerinden,
Sabah saatlerinin o masum mahmurluðu
Can çekiþen umutlarýn ortasýnda,
Bir sabýr âbidesi olsam, ne gam.
Hayra yorduðum rüyalar bile,
Sonunda ihanet ettiler bana,
Baksana.
Artýk tüm vurdumduymazlýðýný giyinmeli bu ayrýlýk,
Üstüne Lahur þal gibi örtmeli vefasýzlýðý.
Aman ha!
Sakýn bakma göz bebeklerime,
Üþürsün.
Ýsyaným
Zemheri ayazý gibi düþmekte bakýþlarýmdan.
Yýllarýn bana verdiði bir hak bile olsa,
Sormayacaðým.
Bundan böyle,
Çoktan biten bu aþka,
Hiç kafa yormayacaðým.
Gidersen git be!
Karalar baðlayýp yas mý tutarým sanki.
Artýk,
Daðlarý deldiren Þirin deðilsin,
Çölleri gezdiren Leyla.
Ben duygu adamýyým,
Kabul.
Gözyaþlarým kapýnýn arkasýnda,
Eyvallah.
Yine de yuh olsun bana, aðlarsam.
Bundan böyle,
Hiçbir kadeh unutmak için tükenmeyecek.
Hiçbir þarap derde deva diye içilmeyecek.
Bitmi, tükenmiþ,
Bit pazarlýk bu sevdaya umut fistanlarý biçilmeyecek.
Yine de saygým var geçen yýllara,
Seni zemm etmeye varmaz bu dilim.
Zalimleþ, zalimleþebildiðince,
Seni unutmazsam adam deðilim..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.