İSTANBUL YİNE İSTANBUL.

Çamlýca dan görünür, boðazýn ihtiþamý.
Beykoz’u Sarýyer’i, karþýdaysa Bebek var.
Allah’ým cennet midir, bu bence bu rüyamý.
Ýlahi aþk içinde, semaya yücelmek var.

Kýz kulesi hüzünlü, arýyor mazisini.
Hayat verir bizlere, yemyeþil korularý.
Onda hatýra çoktur, söylemez sevgisini.
Nice aþklar yaþattý, mavi boðaz sularý.

Karadeniz rüzgârý, serin eser burada.
Ýnsanlar mutlu olur, her köþede eðlence.
Utangaç sevgililer, gizlenirler koruda.
Hayat doyumsuz olur, boðazda gündüz gece.

Ýnci gibi kýyýlar, yar boynunda gerdanlýk.
Mehtaplý geceleri, mest ediyor insaný.
Rengârenk yakamozlar, aþýklara seyranlýk.
Bu güzel saatlerde, unutursun zamaný.

Sabah ezanlarýnda, uyanýyor martýlar.
Beþiktaþ’ta Barbaros, donanmasý mazide.
Bir vaveyla baþlýyor, gidiyor balýkçýlar.
Ecdadýmdan hatýra, tarih kaldý geride.

O güzel konaklarda, neyler tamburlar çaldý.
Aþklarýn en güzeli, konaklarda yaþandý.
Ýhtiþamlý devirler, þimdi mazide kaldý.
O güzel insanlarý, zaman bizlerden aldý.

Ýstanbul yine güzel, boðazsa cennet ala.
Tanrýnýn muþtusudur, bize bu güzel yerler.
Þükür etmek düþmez mi, inanan iyi kula.
Ben þair Hilmi Can’ým, Türkmendaðlý da derler.


HÝLMÝ CAN.
NÝSAN.2015.
(4491)


Sosyal Medyada Paylaşın: