Bir Şiir Vuruldu... Duydunuz mu ?

bir þiir yakalandý aniden þair’in kalemine
hemde apar topar ilham gelmeden
pýlýsýný pýrtýsýný býrakýp kaçacakken
derdi neydi ?


gizli gizli gidecekti
kamufle etmeye çalýþýyordu
kelimelerini
gökkuþaðýnýn renklerini boca edip üstüne
ayan beyan hedefteydi



palyaço burnu vardý gözleri aðlamaklý
dudaðý kocaman zaten tanýnmaz haldeydi
bir kalbin içine serptiði sevgiyi almayý unutmuþtu
acýsý vurmuþtu gizemli satýrlarýn dan þiir yüreðine


kim bilir kimin derdiyle yoðrulmuþtu
hak verdim kaçacak olmasýna
aþýktý kaleme
halini anlayan yoktu
yazdýklarýndan belliydi çaresizliði
olmayan mutluluklarý
varolmayan aþklarý yazdýrmaktan belli ki yorulmuþtu


sahte gülümsemeler koydu
satýrlarýn en göze batan i mgelerine
herkes onu mutlu musmutlu sansýndý


kelimeleri bitmiþ satýrlarý solmuþtu
kýtalarýn arasýnda sessizce aðlamaktan
kahkaha tufanýnda bile gülmeyi unutmuþtu


bu gün bir þiir vuruldu baþýndan kalem kuþundu
yasak aþk tuzaðýnda duydunuz mu ?
seviyor görünüp adice pusu kuruldu can pazarýn da
bütün satýrlarýna sevgiden yoksun bir kurþun sýkýldý
satýr satýr kýta kýta ecel terleri döktü
ölmek deðil sevmek istiyor du
ona kýymak isteyen þiir katilleri ne kadar da çoktu
yetiþemedi hastaneye çokça aþk kanamasýn dan öldü...



15:19/22 MAYIS 2015
Gülfem

-----------------------------------------------------
Bu þiir’ime yeni bir düzenleme yaptým buraya ekleyip fikrinizi almak istiyorum..
Olan þiir mi? yeni düzenleme mi daha uygun...
------------------------------------------------------

Bir Þiir Vuruldu... Duydunuz mu ?



bir þiir düþerken,
þair’in kalemin den,
bir solukta yazacakken,
þiir cekip gitmek istedi,
kalemden,
sýrra kadem,
bilinmeyene,
derdi neydi ?


sevilmemek mi!


kamufle etmeye çalýþýyordu,
artýk hislerini.
gizli gizli bilinmeze gidecekti,
saklanmaktý oysa gayesi,
mürekkep kutusundan,
gökkuþaðý’nýn;
tüm renklerini boca edince üstüne,
ayan beyan karmaþýk bir þiir’di..



kýrmýzý palyaço burnu vardý,
boyasý akmýþ gözleri aðlamaklý,
güler gibiydi kocaman dudaðý,
yüreginde belliki fýrtýna vardý.


karþýlýksýz dý sevgisi,
gitmeliydi..
kalemin ruhsuz kalbine,
serptiði sevgisini,
geri almayý nasýl da unutmuþtu.
çaresizlik acýsý akmýþtý,
sevgi dolu gizemli yüreðinden,
sevgisiz yazýlan satýrlarýna..



kim bilir kimlerin derdiyle,
yoðrulmuþtu.
aþýktý þiir kaleme,
duygu yoksunu kalem sadece yazýyordu.
aþký içinde sýr okuyana giz dý.
platonik aþkýný bilen olmasýn diye,
olmayan mutluluklara,
varolmayan aþklara konu olmaktan,
belli ki sýkýlmýþtý..


sahte gülümsemeler koydu
satýrlarýn en göze batan i mgelerine
herkes onu mutlu musmutlu sansýndý


kelimeleri bitmiþ satýrlarý solmuþtu
kýtalarýn arasýnda sessizce aðlamaktan
kahkaha tufanýnda bile gülmeyi unutmuþtu


bu gün bir þiir vuruldu,
kaçarken baþýndan kalem kuþundu.
yazýlmak istemedigi icin duydunuz mu ?
seviyor görünüp adice pusu kuruldu,
karþýlýksýz aþkýn can pazarýn da.
bütün satýrlarýna sevgiden yoksun,
bir kurþun sýkýldý.
satýr satýr kýta kýta ecel terleri döktü.
ölmek deðil sevilmek istiyor du.
ona kýymak isteyen;
þiir katili kalemler ne kadar da çoktu...





Sosyal Medyada Paylaşın: