-Kutlu Doðum Haftasý Anýsýna-
I. Bölüm - Çoraklaþan Kalplere, Nisan Yaðmuru Ýner
Hak daveti ayan beyan
Kâbustan kalk! Haydi uyan!
Hakikati göremeyen
Hiçliðe avare gider
**********
Yollar türap çýkmazý
Seller ummandan habersiz gemilerim rotasýz
Buzula dönen cemreli sularýn bestesiyim notasýz
Kâinatýn gözyaþý, Hâ/Mim Vav bulvarýnda
Kandil rüzgârlarý boynunu bükmüþtü Bahira’nýn
Karaya demir atmýþ gibiydi kirpiklerin avazý
Cibril yaðmurlarý seslemeden
Sulusepken kýrkikindi sularýnda
Gölgesinde saðanak bulut titremesi Hira’nýn
Elif yazdýk kalbin okyanusuna eslemeden
**********
Kâinatý halk etti, Gül’ün aþkýna Rabbi
Cümle bahtiyar etti, seline revan kalbi
Toprakta uyuyanlar, bu yaðmurla uyandý
Sürgünün yapraklarý, gül rengine boyandý
**********
Ýns ve cin fitiline, bandýrýlan yað O’dur
Pervane yürekleri, yandýran çerað O’dur
Sesiyle þereflenen, ses naraya dönüþür
Þefaatini çekse, kul çýraya dönüþür
**********
Kararan gönüllerde, düþ yanar, hayal yanar!
Islanan gönüllerde, ateþ sönmez, gül yanar
O’na endekslenmeyen, gövde yanar, dal yanar!
Rahmetler çiselerken, Arabistan çölüne
Zahmetler baþlamýþtý, dost baðýnýn gülüne
II. Bölüm - Firaklaþan Kalplere, Nisan Yaðmuru Siner
Seven kalpte, dilde sohbet
Ayan beyan yâre gider
Sevilene yoksa raðbet
Ciðer pare pare gider
**********
Teller mýzrap çýkmazý
Çöle teþrif edince muþtulu yüz, kalplerde baþlar sürur
Yaðmurlar hüzün sever topraktandýr nefesleri
Sularýn rengini yazmaya kalkan kalem yorulur
Kirpiklerde sembolleþir göllerin tanda ayak sesleri
Nutkum tutulur anla/tamam, hiçlikteki ikazý
Toplarken gece yýldýzlarý, ellere düþer alkýþ
Yokluðun perçemi iz býrakýr yüzlere
Adýný fýsýldarken kanadý kýrk yerinden kýrýk kuþ
Cibril’in rahmet yaðmuru olur hayat verir cüzlere
**********
Ýki cihan güneþi, gönüllerin tabibi
Kimsesizler kimsesi, ümmetinin sahibi
“Ümmetini kaygýdan”, hüzünlere bulandý
Pervaneler nurunun, ateþine belendi
**********
Yolumun kesiþtiði, ova O’dur, dað O’dur
Gönüller otaðýnda, sohbet O’dur, koð O’dur
Anmayýnca bedenim, gergin yaya dönüþür
Yüreðim hiç onulmaz, bir yaraya dönüþür
**********
Sana doðru gitmeyen, ayak yanar, yol yanar!
Arý çiçeðe küser, petek yanar bal yanar!
Ferhat daða pes etse, külünk yanar, bel yanar
Hayalinle dönerler, nuruna pervaneler
Þefaate kanarlar, miskin masumaneler
III. Bölüm - Kuraklaþan Kalplere, Nisan Yaðmuru Banar
Durdur hikâye talaný
Yaþat bakaya kalaný
Bozmak için Hak Planý
Huy edinen kora gider
**********
Çöller serap çýkmazý
Buluttan bir hýrka sarmýþ gökyüzüne kanýktýk
Esrik kelebekler devrana çýkar
Ha/Mim diye izârýna
Ram olur nuruna âyîne-yi âhseni takvimin
Prangalý diller anlatamaz, sular üstü enkazý
Gül renkli þafaklarda k/anarken rüya
Yâ/Sîn Hâ ölü düþlerin pazarýna
Esfeli safilinde sallanýrken dünya
Örümceklerin örgülerinin öyküsüne tanýktýk
**********
Cemal’ine mazhardý, Allah, dedi “Habibim
Hatýrýna yarattým, sensin halkta sebebim”
Levhi Mahfuz sýrrýyla, þairane sultandý
Kelâmullah nuruyla, âlemler aydýnlandý
**********
Maveradan güllere, bahçe sensin, bað sensin
Muþtulu gönüllere, yaþanacak çað O’dur
Gül kokulu yolunda, günler aya dönüþür
Menzil hana dönüþür, han saraya dönüþür
**********
Mermere kirpiklerden, yaþ damlar, cemal yanar!
Her gece þafaklarda, mehtap yanar, sel yanar!
Ýsminden mahrum kalan, kulak yanar, dil yanar!
Gül kadrini bilemez, külden öte yanmayan
Kor ateþe yaslanýr, serapla uyanmayan
IV. Bölüm – Berraklaþan Kalplere, Nisan Yaðmuru Kanar
Ömür biter kulluk bitmez
Istýraba sabýr yetmez
Akil olan isyan etmez
Çaðrýldýðý yere gider
**********
Kullar mihrap çýkmazý
Bir nefeslik aþk ararken ölümcüller tekkesinde toyum
Yazamadýðým sözler var, tamamlanmayan cümleler heyhat
Nasýl hitap etmeli bilemiyorum bitap dillerle
Aþka hicret baþlar çeþmelerden içerken abý hayat
Hýçkýran nehirler bulanýk akarlar deðiþmez yazý
Ey Feleðin aynasýnda kanamadýðým suyum
Senin nehrine saldým biçare ruhumu akdinde
Zamanýn sehpasýnda hükmüm bitince sellerle
Heveslenirim kuþlara kuþluk vaktinde
**********
Müþriklerin dilinde El-Emin’di lakabý
Tayyi zaman yaparak, olabilsem ashabý
Gül O’nu taklit eder, kokladýðým ondandý
Dünyaya teþrifinle, bir insanlýk uyandý
**********
Dünya denen kozamda, tutunduðum að sensin
Müminlerin gönlünde, kurduðu otað sensin
Nur’una dalan gözler, bir deryaya dönüþür
O deryadan her katre, usareye dönüþür
**********
Dokunsam hayaline, parmak yanar, el yanar
Sular ummana küser, Delibal’da çöl yanar
Gül dalýna konmadan, þakýyan bülbül yanar!
Sürçü lisan ettiysem, hoþ gör Ya Rab! Affeyle
Nisan seli aþkýna, Vav’a döndür saf eyle
Celil ÇINKIR - DELÝBAL