RUŞEN

Noel de geleceðim, demiþtin.
Gelmedin.
Erguvanlar açarken bekle, demiþtin.
Gelmedin.
Güneþ denizle oynaþýrken oradayým, demiþtin.
Gelmedin.
Güz yaðmurlarý baþlamadan mutlaka, demiþtin.
Yine gelmedin.
Mevsimler mi yalancý,
Yoksa sen mi?
Ýkisi de deðilse…
Nedendir kalbimdeki bu sancý.

Ýncecik bir yufka ekmeði gibi olmalý yürekler.
Karþýdan bakan hamurun özünü görebilmeli.
Aðzý süt kokan bebeðin aðzý gibi kokmalý aðýzlar.
Katkýsýz, ari.
Konuþmalý diller. Söylemeli
Düþündüklerini, hissettiklerini.
Susmanýn insana yakýþmayacaðýný
Bilmeli.
Býrak!
Korkaklarýn, acizlerin,
Yaþamý basit bir oyun sanan þaþkýnlarýn
Ýþi olsun sessiz esaret!
Yaradan bile kullarýný özgür býrakmýþken,
Sen nasýl hükmetmeye kalkýþýrsýn benliðine.
Bu ne cehalet!

Sen!
Ýnsaným!
Bütün makamlarýyla bestele yaþamý,
Gönlünce.
Olanca renkleriyle kucakla,
Korkusuzca.
Tüm enstrümanlar eþliðinde dans et,
Coþkuyla.
O seninle oynamaya kalkýþmadan,
Sen oyna onunla.
Ayakta alkýþlanacak türden
Olsun ama.
Bu yaþam senin.
Bu beden senin.
Sen insansan eðer,
Bütün evren senin.



Sosyal Medyada Paylaşın: