Ve baþladý yine gün batýmý her günkü gibi hayatýmý karartan Yalnýzlýðýn eteklerime sarýldýðý, korkularýmýn uyandýðý an Umutlarýmýn çakýl taþýna döndüðü, ardýndan un ufak olduðu zaman Bilirim ki baþladý yine yalnýzlýðýmla baþbaþa kalýþým.
Uzaktan göz kýrpýyor olsada deniz feneri sakýn korkma diye Her seferinde ulaþmak için o cýlýz ýþýða dalsam da denizlere Olmuyor arkadaþým her zaman daha çok batýyorum derinlere Baþlamýþ olur yine yalnýzlýðýmla baþbaþa kalýþým.
Ýþte o an ne kadar çaresiz olsam da anýlarýma sarýlmak istiyorum Ve erguvan aðacýndan yayýlan kokuyu ciðerlerime dolduruyorum Odaklayýp gözlerimi fenerin ýþýðýna, gözyaþlarýmý boðuyorum Ama ne çare, baþladý yine yalnýzlýðýmla baþbaþa kalýþým.
Yaþayamadýðým sevdamý arýyorum bilinçsizce ve özlemlerimi Ah aþk deme bana arkadaþým o duygular çoktan terk edip gitti beni Þimdi gün batýmýna yaklaþtýkça yaþamým, korkularýmla bütünleþti Hoþça kal hayat bu can yaþama gücünü kaybetti…
Ýþte yine geldi gün batýmý saatleri Baþladý yine yalnýzlýðýmla baþbaþa kalýþým.
Canan Onuþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Canan Onuş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.