Aðlayan bir sisti zaman Avuçlarýmýza renksiz ve soðuk Damlacýklar býrakan...
Birçok iskele gördüm Hayal meyal seçilen Hepsinde sessiz insanlar vardý Bir þeyleri bekleyen...
Ne mavisi solmuþ denizde bir dalga Ne aðaçlarda taze bir dal var Ýklim susmuþ buralarda Kýyýlarda uyumuþ kayalar...
Gitmek için sabýrsýzlanan Yolcu bekleyenin halinden ne anlar Hayli yaþlý bir gemi uzakta duruyor Kimsenin haberi yok Ýçinde herkesin alýn yazýsýný taþýdýðýndan...
Hala bekliyor, bekliyor insanlar...
Cellad masumiyetinde geçiyor zaman Gözlerde ýþýðý sönmüþ kýrýk dökük yýldýzlar Eski kitaplarýn arasýnda koklanmadan kuruyan O þahane güller tazelenip saçýlýyor etrafa Gökyüzünün buðulu mavisine karýþýyor yürekler Hayat son nefesini veriyor Eski bir hatýranýn kucaðýnda...
Esra TÜRKER KONUK - 21- MAYIS- ÝKÝBÝNONBEÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gökyüzü Mızıkacısı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.