Balýklý Yaylasý’ndayým
karavanda ilk gecem.
bir yanýmda gaz lambasý yanýyor
bir yanýmda Aþýk Veysel çalýyor
dostlar beni hatýrlasýn...
pardon numaran neydi? unuttum.
nasýl da alýþmýþtým o sonbahar kokuna
sen gittin ya bak þimdi
gökyüzü aðlýyor, toprak kokmuyor.
ah be sevdiðim!
kavga ediyoruz,
sýðamadýk bir koltuða
prova deðildi ki hayat
mutlu olmam da þartlara deðil
sana baðlýydý zaten
aný yaþayýp
yaðmurdan sonra eve koþmak gibi...
yaslamýþtýn ya hani baþýný omuzuma
o gün bu gün sol omuzum bir garip
çay bile unutulduðunda soðuyor ...
anlatabildim mi?
ey çok bilmiþ hayat!
gündüze çare bulamayýnca,
geceyi bekleyen yalnýzlýðým
mutlu yarýnlar vardý da biz mi görmedik.
bu yol bir su kadar yalýn
tükenmez kalemin bittiðine inanmayýp
ucuna hohlayan umut dolu biriydim.
ah be yýllar
neleri çalmadýnýz ki elimden
git demekle gidilmiyor ki
nereye olursa olsun...
ya yolun sonu geliyor
ya piþmanlýk sarýyor tüm benliðimi
yoruldum artýk
býraksýnlar beni
ne halim varsa göreyim.
bugün hava güzel
hoþçakalýn ...
dostlar beni hatýrlasýn...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.