VUR, VURABÝLDÝÐÝN KADAR
Sözlerim anlaþýlmazsa
Sor, sorabildiðin kadar
Yüzüme yalaným varsa
Vur, vurabildiðin kadar
Hakka alýþtýr dilleri
Duaya kaldýr elleri
Gül bahçesinden gülleri
Der, derebildiðin kadar
Cihat sönmüþse kanýnda
Kýlýç pas tutar kýnýnda
Haksýzlýðýn karþýsýnda
Dur, durabildiðin kadar
Yüce daðýn bitmez karý
Bak, nasýl çalýþýr arý?
Týn, týn eden insanlarý
Yer, yerebildiðin kadar
Kur’an uyarýr kaç kere
“Ümitsiz olma” boþ yere
Hoþ dilinle gönüllere
Gir, girebildiðin kadar
Þundan bundan ayýrmayýp
“Bizden” diye kayýrmayýp
Kardeþini kucaklayýp
Sar, sarabildiðin kadar
Hiç bakmaz mýsýn semaya;
Yýldýza, güneþe, aya…
Hisse düþmüyorsa paya
Ür, ürebildiðin kadar
Tutun erenlere, pirlere
Bulaþtýrýlma kirlere
Kibrin yüzünü yerlere
Sür, sürebildiðin kadar
Süre baþlar doðduðun an
Emanettir sende bu can
Dostlara; gönül sofrandan
Ser, serebildiðin kadar
Halil, çek salâvatýný
Unutma tabut atýný
Bildiðinin zekâtýný
Ver, verebildiðin kadar.
HALÝL MANUÞ 20.05.2015 / 10:20