Ey beyaz benekli mavi atlas! Ay parlasýn, yýldýz yansýn, Giy gümüþi elbiseni geceden Üzerinde yakamozlar parlasýn. Þair sorar, gönlü yorgun adama; “Gurbet midir ayrýlýða tek neden?”
Uzaklardan, uzak karlý daðlardan, Uzun saçlý yaðmur yüklü bulutlar. Çarpýþtýkça yaðmur yaðar Ve þimþek topraðý kýrbaçlar durur Ardý sýra homurdanýr gökyüzü Þair sorar durgun ruhlu adama; “ Unuttun mu sevmeyi sen, gerçekten? ”
Adam siner, yaðmur diner, yýðýlýr. Gökyüzü esmerleþir buhar çýkarken tenden Son damla da damladý topraðýna sessizce Bir ses çýkar ölüm görmüþ bedenden Þair sorar vurgun ruhlu adama; “Unuttun mu sevdiðini gerçekten?”
Hasretinden alev saçar yürekler Aðaçlar yeþillenir, sýk yapraklý aðaçlar, Ormana döner daðlar. Yaðmur kesilir, toprak kurur, Doru atlar birden koþu tutturur, Daða doðru, göðe doðru,bineksiz… Adam aðlar, Þair aðlar, Dað aðlar
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.