Ateş ve buz ...

Ay pusuda gece zifiri
Þimdiler de derin mevzular çöküyor omuzlarýma
Ömrün
dârýna düþtüm
ateþin harýna.
Ört acýlarýný ahrazlý yaralarýma .

Kýrk la beni kýrk yerimden .
Kýrkýnda da anlýyorum ki .
’Ayný derecede yakarmýþ insanýn canýný
ateþ ve buz
ince yerinden sýzýnca
yaralarýna ’ .

Beni anlamýþ gibi yapma !
Þimdiler de her kuyudan yusuf çýkmýyor
Her züleyha da kendi günahýný savunmuyor
Gevþek toprak üzerine bina etmiþsen hayallerini .
Seni bitiriyor yüreðin depremi .

Kafam bu gece çatý arasý kadar daðýnýk .
Al yazmalý eski bir türkü kadar tanýdýk .
biz onunla her gece
kelimeler arasýna kelam düþürdük .
Aþk-ý lisan ile arz eyleyip
ahvalimizi bölüþtük .

Ses ver karanlýktan çaðýran o efsunlu ses
Aklýma kördüðümü atan benim .
Uyandýðým da
sol kolunun altýnda yatan benim.

Biraz soluklan ;
Ey gözleri siyah inci
Varlýðýn çölün vahasý gibi.
Yine yaramýn üstüne basýyorsun .
Yüreðimin
közünü
söndürdüðüm zaman .
Adýný dilime söyletmeyeceðim
Hiç bilmeyeceksin
sýrra
sitem basýp
sessizce gideceðim .

Çekiç elinde diye herkesi çivi mi sanýrsýn.
Elbet ;
Sen de beni
bir gün ararsýn.
Ben okuma yazma bilmez diye
beðenmediðin o cahil .
Sýra aþka gelince , görürsün kimmiþ ehil ...!
/MineKuþ/
18/5/2015
Sosyal Medyada Paylaşın: