AY IŞIĞI DÖKÜLMÜŞ BEDENİMİZE
Akşam bulutlara astığımız umutlarımız ,
Sabah yağmur oluyor.
Ve günahsız en çok ıslanan toprak.
Dudağıma kilitlendi kelimeler susak
Ellerim gurbetin uzaklığında ayrılığa tutsak
Sevgiydi beklediğim gözlerimi dolduran
Ay ışığı akşamlarda sana vuruldu bakışlarım
Dudağımda ay ışığı ol istedim evimde ocağım
İsminle çözülsün dudaklarımdaki ayazım
Yarınlarım sana doğsun sana biriksin hatıralarım
Erisin tenim usul usul dokun sevdiğim
Seninle bir ömür geçirmek benim tek niyazım
Üşüyen ruhuma dolsun ruhundan sıcaklığın
Leyla ile mecnundan daha derin bu sevgim
Ellerimden ellerimin uzaklığı olmasın
Yakan beni aşkının narıdır derin derin
Melek yüzüne baksın hergün bakışlarımda gözlerim
Aksın tükensin bu sevda uğruna gençliğim
Nefesim nefesine çarpsın sıcaklığım ol sevdiğim
Tedirgin olmayacak bedenim şafak sökümlerinde
Güneşi tutuyorum şimdi avuçlarımda
Ay ışığı dökülmüş seven bedenimize
29.2.2008
SOKAK ŞAİRİ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.