uzun ince eriyorum(adeta)..

gün boðazýmda düðüm þimdi
çaresizlik ateþi yakmýyor
azap sevdiðime tutulmuþ
o acýyor ben kanýyorum
ölüm her zaman acý deðil
bazen yaþam daha aðýr
sevdiðin erirken yaþamak
o giderken baþucunda beklemek
her an vedaya hazýrmýþ gibi
ama hiç vedalaþmadan..
gün sesimde hýçkýrýk þimdi
haftasýna varmaz dedikleri
benim oðlum,caným,hayatým
varmasa da söylenmeli mi acaba
en acý yakarýþlarým ulaþýr mý ona
’o’ böyle sýnar mý yarattýðýný
hala her iþte var mýdýr hayýr
her an konuþacakmýþ gibi
ama hiç kýpýrdamadan..
gün dilimde diken þimdi
ölüm boðazdan girerken
penceremse buhar þimdi
gözümün kaydýðý her an
saçlarým da beyaza vurur
ellerim ateþin üstünde
ne yanar,ne kanarým þimdi
ne olur az sonra ben ölsem
acýsýný görmeden gitsem
her an gülecekmiþ gibi
ama hiç tebessüm etmeden..
(sonra düþündüm bir an)
bencllik olsa gerek bu da
ya ben ondan önce olsaydým
o benim kadar dayanýklý mýydý
allahým buna da þükür
ben ondan önce olsaydým
o benim kadar dayanamazdý
varmýþ senin de bildiðin
ama dayanamam günahsa da
beni de almak zorundasýn yanýna
aramýzda bir saniye farkýyla
her an gidecekmiþ gibi
ama hiç utanmadan..
Sosyal Medyada Paylaşın: