Insan vardýr Insanlýktan nasibini almamýþ Onun için heryer bir kaçýþ Dikatli yüzüne bakarsýn Bazýlarý yüzsüs kaybedecekleri birþey yokmuþ gibi Bazeleride en az iki yüzle Menfaate göre kýlýktan kýlýða giren O gülen yüzünde bile birçok þeyler gizleyen
Nedense her geçen gün insanlardan soðuyor insan Gün geçtikçe arýyor gözler huzur dolu bir liman
Insanlara bakýnca O gerçek samimiyeti göremiyorum Sanki süslenmiþ güzelleþmiþ olan arkasýnda Çirkin bir yüz saklý gibi
Tuhaf olan herkes kendini haklý görüyor Hiçmi zaman bulup bir aynaya bakmýyor Artýk kendine gel insan Sonunda er veya geç can bedenden gidiyor
SEN NEYÝN PEÞÝNDESÝN...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Suphi Capaci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.