hayali butlan (1)

Uzun zaman oldu birini sevmeyeli,hep sevmek isteyip korkup kaçalý…

‘’yara’’ diyordu sevdiceðim, yara...‘’ben açmadým yaralarýný’’ diyordu

Ben kaçýyordum aþktan, O, aþkla geliyordu

Ben öyle sanmýþým en azýndan,sonralarý anlýyorum..

Annemde býrakmýþtý beni, alýþkýným bu sebepten

Kaç yaþýmdaydým hatýrlamýyorum,gitmiþti iþte

Ýçi su dolu bir maþrapa ,tarak batýrýlarak taranan saçlarým...

Okula gidiyordum hatýrlýyorum, bitlenmiþtim, saçlarýmý kesmiþti bir aðaç dibinde. aðlýyordum.

‘’aðlama kökü sen de yine uzar’’ diyordu annem. uzardý elbet.

Ama bir de erkek gibi bir saçla okula gitmek vardý, baþýmda sarý orlon bir bere, utanýyordum...

Annemden bana kalan bunlar iþte...

Sonra bir kadýn geliyordu,dayaklar eksilmiyordu bedenimden..

Ablam her dayak yiyiþimde ‘’yetim’’ diye baðýrýyordu, ‘’yetimsin sen’’ diyordu..

Bunu da benimsemiþtim, buna da alýþmýþtým.

Gözyaþlarýmý, yediðim dayaklarý,bilmeyen babama sýðýnýyordum, vataným oluyordu.

Onun boncuk gözleri üzülmesin diye o çocuk aklýmla hiç bir þey demiyordum, diyemiyordum.

Çok kez gitmek istedim bu evden,içimden bir ses hep beni kilitledi bu eve.

Giden ayaklarýma her þeyden habersiz olan babam ‘’dur’’ diyordu sanki..

Tabi,gitmeseydi annem keþke…

Uyku sersemi kalktýðým öðlen uykumdan, küçük adýmlarla yorulduðum, kýsacýk mesafelerde, aramasaydým sokak sokak annemi…

Ýþte hep bu yüzden, hep onun eksikliðinden beceremiyorum bir þeyleri hala

Yani alýþkýným ben gidenlere,gitmek isteyenlere, gidemeyince hýrçýnlaþanlara...

Sen de gittin sonra ...

Yokluðunda kucakladým yine gözyaþlarýmý avuçlarým ýslandý,

Ettiðim her duadan sonra ellerimi yüzüme vurduðumda, yüzümü silerek söyledim aminlerimi.

Günlerce ayný kýyafetle oturdum tek odalý bu evde, canýma kastedediyordum her gün her gece



Seviyordum ulan ben seni. çok seviyordum


’’gelse daha çok severdim’’diyordum, ’’mutlu ederdim ben o adamý,’O mutlu olsun bana yeter’’diyordum

Zifiri yýrtýyordum gecelerden,þafaklara söktürüyordum her günü

Ölüm oruçlarýmý sigaralarla bozuyordum her dakika, her güne 61 gün borçla giriyordum

Karga burunlu kerpetenler sýkýyordu etlerimi, ben can yokluðundan kanayamýyordum

Kaçýyordum insanlardan, dostlardan,tanýþlardan

Bazen alýp baþýmý gidiyordum, bilmediðim sokaklarda buluyordum kendimi

Bildiðim yerlerde kayboluyordum

Duruyordum öyle sabit bir noktaya bakar gibi nereye baktýðýmý bilmeden

Zihnim hep ayný düþünceyle yoðruluyordu, ve ayaklarým hiç yorulmak bilmiyordu

Bilmediðim kaç sokak arasýnda kaç kere kendimi silkeledim,onu da bilmiyorum

Hiç tanýmadýkmadýklarým adres soruyordu, ben aval aval bakýyordum

Bildiðim her þey siliniyordu, acýlarým ise beynimin içine bir kalem yerleþtirilmiþcesine sürekli tireleniyordu

Yanýmdan eksik etmiyordum zýkkýmýn dibi sigaramý

Oturuyordum bir bankta,bir sigara yakýyordum, ardýndan bir tane daha,sonra bir tane daha

Hiç içmemiþ gibi, bir öncekini içtiðimi unutarak,bir tane daha yakýyordum

Akþam oluyordu, yürüdüðüm adýmlarým çoðalýyordu,

Kalabalýklarda baþý öne eðik yürüyordum, bana çarparak geçiyordu insanlar,sesim çýkmýyordu

Eve varýyordum, odaya girip yataðýma gömülüp aðlýyordum

Yetmiyordu acýlarým bana, daha fazlasý mübah gibi daha da çok demliyordum acýlarýmý, özlemlerimi

‘’ne yapacaðým sabaha kadar’’ diyordum, ‘’nasýl bu geceyi de sabah edeceðim’’

Geceler çok uzun oluyordu, sensizlik derin, özlemin aðýr,dilimde dualar,
avuçlarýmda aminler,

Burnumun direðinde sýzlama, böðrümde yanýk sislenmiþ bir acý

Hazmedemiyordum içinde olduðum durumu

Her gün yine yeniden kendi kendime konuþuyordum

Kendim soruyordum sana sormam gerekenleri,kendim cevaplýyordum

Çýkartamýyordum içinden bu tek kiþilik,kahrolasý tatmin edilmez sorularýn cevaplarýný..

Kahrolasý gece sabaha dönüyordu yine

Yaðmurlar ýslatýyordu þehri,karlar yaðýyordu geçtiðin yollara, mevsim deðiþiyordu, kýþ oluyordu

Sana,soðuk sabahlarda rüzgarlar deðiyordu, ben üþüyordum...

Yarým yamalak uyuduðum uykularda bile gelmiyordun rüyalarýma

Biz yüzlerimizi bile esirgiyorduk iki durak ötelerimizde

Herkes sevgili oluyordu Þubat ayýnda,þubat 14 oluyordu

Çokta önemsemiyorum takvimdeki tarihleri aslýnda,zaten hepsi sensizliði sayýyordu

Tamý tamýna sekseni bir gün geçiyor,

Þubat 24 ünden vuruyor günü

Oniki dakikalýk uyuduðum uykumdan irkiliyorum

Kalp atýþ hýzým normal aralýðýn iki katý; 125 phm

Ruhum mu çýkýyor canýmdan, can mý çýkýyor canandan bilmiyorum

Yarým bir kalple,umutsuzca sana çýrpýnýyorum, son nefesim çýkmadan sanki

Hakkýný almýþ sensizliðin, yokluðunun yoksulluðundan arýndýrýp kendimi

Varlýðýna hapsediyorum beni..

S.T.

04:00 / 16.05.2015
Sosyal Medyada Paylaşın: