DÜŞ KOLLARIMIN BOŞLUĞUNA ...

hüzzam sýzan þarkýlarda suskunluðum
naðmeler öylesine yaraladý ki yüreðimi
ayrýlýklara kýran girsede hicranlar bitse
buðulanmýþ gözlerimden sen serpilsen
aðlayan þiirlerimin bahçelerinde açsan
yudumlasam sevdamýzýn doyumsuzluðunu ...


kurtulsa ayrýlýklara esir düþmüþ yüreðim
meyhanelerin kokuþmuþluðuna gömüldüm
masalarda ne çok þiþeler devirdim
sazýn tellerine dizdiðim ela gözlerin
nasýlda yakýp geçti türkülerin alevinde
dermansýz kaldýðým gecelere kapanýþým öldürür beni...


kepaze hayatýn kimsesizliðinde kalmýþým
dingili kýrýk gurbette boþuna geçer günlerim
nere baksam göremediðim bir sensin
çaðlayan olsa gönlüm ne yazar güzleri yaþadýkça
solgun düþlerime yýldýzlar sökün etmezken
güneþin gülücüklerine nasýl düþüreyim ki seni
býrak gitsin her þeyi, düþ kollarýmýn boþluðuna ...


Zafer Direniþ
...


Sosyal Medyada Paylaşın: