İNSANCA YAŞAMAK

Havada süzüldü gün týlsmýnda
Ne gerçek ne yalan dý yaþadýðýmýz
Düþ düþ içinde aldanýp gidiyor ömür
Bir baharý ki gelmeden geri kaçýyor
Küle dönmüþ gözlerinin içi feri yok gecelerin




Hey! Yokluðunun koynunda ki gece
Mavi denizlerin atlasý sarý bulutlar
Bölük pörçük gecenin ay karanlýðý
Durmaz bir umut kapýda kanat çýrparken gün
Sýmsýký kapatma perdeleri pencereleri



Doðmuþ gün girsin içeri






Bir boþluk içinde deniz toprak kum
Hava su kadar bilsen ne büyük
Sürgün yüreðim sür git geçmiþe
Dönerse yerdeki gün biraz daha öte
Toplayýp gitmek kolay deðil ki





Sen düþün güneþin o sýcak elini
Arkadaþ var bu gündüzün gecesinde
Yarýn yokluðundan hesap sormaya
Bir yaðmur sýrasýnda düþen bir damla
Gözyaþlarýna karýþýnca anýlar ýslak





Sýrýlsýklam aþklar ve anýlar cansýz
Sýzlatýyor yüreðinde eski bir þarký
Düþ düþünce yýldýzlarýn üstüne
Kýrýlgan bir ses yaðmurun hediyesi
Bir su damlasý bir Baþak tanesi kadar kutsal bir sevgi





Taze bir umut yeþerir dururdu sol yanda
Topraða düþen tohumdu emek ve sevgi
Ýçimde ay, yýldýzlar,güneþ ve kýzýl ateþ
Gökyüzünü boyamýþ çivit rengi bir mavilik
Alaca karanlýklar yýrtýyor sessiz geceyi





Biçare sensizliðin sesinde mor daðlar
Uzanmýþ sere serpe topraða muhtaç
Kaç hazan kaç mevsim kaç sene de bilinmez
Büyüyor bir aðaç bir çocuk bir küçük tohum
Ýhtimal yok! hepsi gerçek
Ekmek gibi su gibi kutsal insanca yaþamak ..


Nurten Ak Aygen
14.05.201
Sosyal Medyada Paylaşın: